بررسی رابطه میان رضایت شغلی خبرنگاران باشگاه خبرنگاران جوان تهران سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلام�

فقدان محیط سالم از قبیل روابط صحیح بین رئیس و مرئوس و استفاده از مزایای مادی باعث نارضایی كاركنان می‎شود. تنها راه برانگیختن كاركنان این است كه به آنها كاری ارجاع كنیم كه آنان را درگیر كند، زیرا در مقابل این درگیری است كه آنان تن به مسئولیت می دهند.

جنبه هایی كه مربوط به عوامل انگیزش فردی و اجتماعی از قبیل نیازها، خواسته ها، آرزوها، ارزشها، تغییرات سنی و رشد و پیشرفت یا هیجانات، تجربیات، اعتقادات و رویه های روانی و به طور كلی روابط اجتماعی فرد در خانواده و خارج از خانواده می‎شود آثار این انگیزه ها ممكن است به صورت مختلف مثبت یا منفی ظاهر شود.

تأمین معقول و درست نیازهایی مانند نیاز اولیه یا فیزیولوژیكی، نیاز به اهمیت، نیاز به پیشرفت و ارتقا شغلی موجب می‎شود كه كاركنان از روحیه قوی و مثبت در محیط كار برخوردار بوده و در انجام وظایف و نیل به هدفهای سازمان از خود تلاش و كوشش نشان دهند (هرزبرگ)

B-1-1- ضرورت بررسی میزان رضایت شغلی مشاغل مختلف

ساختار شغلی هر فرد در جامعه در مقیاس بزرگ به عنوان یكی موارد الزام آور رشد و پیشرفت و ادامة حیات اقتصادی و شغلی در برآیند كل جامعه است. هر فرد از شغلی كه در اختیار دارد هدفی را دنبال می‌كند و میزان خاصی از زحمت و تلاش را برای آن انجام داده و از این میزان تلاش خود، در مجموع منتظر به وجود آمدن نتیجه ای است، كه این نتیجه به طور خاص عمومیت ندارد و به انتظارات هر فرد به صورت شخصی باز می گردد. اما بر طبق نظریه هائی كه تا به حال داده شده و در فصل آینده نیز به آنها اشاره می شود، میزان این نتیجه، رضایت شغلی فرد از كارش را رقم می زند. به نظر می رسد میزان رضایت شغلی هر فرد از تجربة اجتماعی اش- یعنی شغل- به وجود آورندة میزان بهره وری شغلی و افزایش سطح آن، میزان تعهد كاری، تأمین نیاز به پیشرفت در هر فرد، انگیزة انجام كار و ادامة خلاقانة آن و پیشرفت، در جهت اهداف سازمانی و علاقمندی به تأمین اهداف مجموعة شغلی خود است.

در مقیاس تئوریك نظریه های گوناگونی برای رضایت شغلی هر فرد از كارش، ارائه شده و میزان اهمیت آن نیز در بكارگیری خلاقیت های هر فرد پس از تأمین رضایت شغلی برای رسیدن به اهداف كلی سازمانی، مشخص است. و این میزان اهمیت نیز ضرورت بررسی و اندازه گیری میزان رضایت شغلی را در دوره های مختلف و فاصلة زمانی مناسب در هر سازمان مشخص می نماید.

مدیریت هر سازمانی بنا به مقتضیات سازمان مطبوع خود بایستی میزان تحقق اهداف را در فواصل زمانی معینی رصد كرده انحرافات را تشخیص داده و برای آن‌ها برنامه‌ریزی كند، و یكی از مهمترین برنامه های آن، تأمین حمایت منابع انسانی هر سازمان از یك مقیاس كوچك به نام منبع انسانی فردی تا مقیاس بزرگتر، كل منابع انسانی سازمان است و این با ریزبینی مدیران برای تأمین رضایت فردی هر كارمند و یا عضو مؤثر سازمان به عنوان یك سلول از بدنة حیات این مجموعه، تأمین شده و بسیار مؤثر و مهم می نماید.