در پاركینسون اولیه ، نورونهای جسم سیاه و ساقه مغز از دست می‌ روند كه دلیل آن شناخته نشده است . از دست رفتن این نورنها باعث كاهش نوروترنسمی‌تر دو پامین در این مناطق می‌ شود . شروع معمولاً بعد از 40 سال است .

پاركینسونسیم ثانویه ، در اثر بیماریهای ایدیوپاتیك دژنراتیو ، داروها ، یا توكسین ها ایجاد می‌ شود . شایع ترین دلیل پاركینسونیسم ثانویه مصرف داروهای آنتی سایكوتیك و رزرپین است كه بوسیله بلوك رسپتورهای دو پامین باعث پاركینسون می‌ شوند . دلایل دیگر عبارتند از مونواكسید كربن مسمومی‌ت با منگنز ، هیدروسفالوس ، تومورها و انفاركت هایی كه مغز می‌انی را تحت تأثیر قرار می‌ دهند . ( 1 )

داروهایی كه سبب ایجاد سندرم پاركینسونیسم می‌ شوند یا آنتاگونیست رپستورد و دوپامین هستند ( مثل داروهای آنتی سایكوتیك ) ، یا سبب تخریب نورونهای دوپا منیرژیك در نیگرو  استر یا تال می‌ شوند . ( مثل MPTP ) ( 2 )

علائم و نشانه های بالینی :

در 50 تا 80 درصد بیماران ، بیماری بی سرو صدا و غافلگیرانه با 4 تا  8 HZ ترمور ( Pill – rolling ) یك دست شروع می‌ شود . ترمور و لرزش در حال استراحت بیشترین مقدار است و در حال حركت كمتر می‌ شود . و در هنگام خواب ناپدپد می‌ شود . و با فشارهای روحی و خستگی بیشتر می‌ شود . معمولاً دست ها و بازوها و پاها بیشتر تحت تأثیر قرار می‌ گیرند . و به همین ترتیب فك ، زبان ، پلك هم می‌ توانند تحت تأثیر قرار بگیرند . اما صدا لرزش پیدا نمی‌ كند . در خیلی از بیماران فقط ریجیدیتی رخ می‌ دهد . و لرزش وجود ندارد . سفتی پیشرفت می‌ كند و حركات كند می‌ شود . ( برادی كاردی ) یا كم می‌ شوند ( هیپوكینزیا ) و یا شروع حركات سخت می‌ شود ( آكینزیا ) .

كه سختی و هیپوكینزی ممكن است منجر به درد و احساس خستگی شوند . صورت شبیه ماسك می‌ شود . با دهان باز و ناپدپد شدن برق چشم ها كه ممكن است بادپرسیون اشتباه شود . راه رفتن مشكل می‌ شود . فرد به این سو و آن سو حركت می‌ كند و خودش را می‌ كشد . قدم ها كوتاه و بازوها در كنار كمر ثابت اند و حركت نمی‌ كنند. ( 1 )

درمان

بیماری پاركینسون معمولاً پیشرونده است و منجر به ناتوانی فزاینده می‌ شود مگر اینكه درمان موثر انجام گیرد .  غلظت دوپامین كه بطور طبیعی در هسته های قاعده ای مغز بالا می‌ باشد در پاركینسونیسم كاهش می‌ یابد . تلاش های دارویی برای تقویت فعالیت دوپامینرژیك با آگوسیت های دوپامین توفیقاتی در تخفیف تعداد زیادی از علایم كلینیكی این عارضه داشته است . یك رویكرد دیگر كه مكمل روش قبل است عبارتی از ایجاد تعادل طبیعی بین تأثیرات كولینرژیك و دوپامینرژیك روی هسته های قاعده ای توسط داروهای آنتی موسكارینی می‌ باشد . ( 2 )