1اینترنت (DNS)

مجموعة توابع  و انواع داده ها در  DNS ، تشكیل یك پروتكل رسمی و موثق می دهد. كه شامل پرس وجوهای استاندارد، پاسخهای آنها و قالب كلاسهای اینترنت می باشد.

با این وجود، سیستم حوزه نام عملاً توسعه پذیر باقی گذاشته شده است. به طور مثال متناوباً پیشنهادهای جدیدی در مورد پیاده سازی، انواع داده، انواع پرس وجود كلاستها و توابع ارائه می شوند.

بنابراین تا زمانی كه انتظار می رود پروتكل رسمی  بدون تغییر بماند، هرگونه فعالیت آزمایشی باید در امتداد این پروتكل انجام شود.

همچنین خواننده باید آگاه باشد كه مثالهای ذكر شده حتماً كامل و اجرایی نیستند و صرفاً جنبه آموزشی دارند.

توزیع این RFC هیچگونه محدودیتی ندارد.

معرفی

این RFC به معرفی قالب نامه های حوزه، استفاده از آنها در پست الكترونیكی و پروتكلها و سرورهای ارائه شده برای پیاده سازی سرویس حوزه نام می پردازد.

تاریخچه نامهای حوزه:

انگیزه توسعه سیستم حوزه نا، با گسترش اینترنت آغاز شد.

- در ابتدا پیدا كردن آدرس ماشین میزبان از طریق فایل hosts. txt انجام می شد و مسئولیت آن بر عهده NIC بود. این فایل به طریق FTP توسط همة میزبانها ارسال می شد. اما پهنای باند مصرف شده در شبكه برای ارسال این فایل با مجوز تعداد میزبانها متناسب است و حتی هنگامی كه چند سطح مختلف از FTP استفاده می شود. این  پهنای باند بسیار قابل ملاحظه است. با افزایش تعداد میزبانها، این روش عملاً كارایی خود را از دست می دهد.

-مسئله بعد تغییر در خصوصیات اینترنت بود. میزبانهای با زمان اشتراكی دوران Arpanet حال جای خود را به شبكه هایی از ایستگاههای كاری داده بودند. همچنین بسیاری از سازمانها را نام و آدرسهای خود استفاده می نمودند ولی مجبور بودند صبر كنند. NTC  hasts.txt  را به روز كند تا تغییراتشان اعمال گردد.

- از سوی دیگر كاربردهای اینترنت مرتباً پیچیده تر می شد و نیاز به یك سیستم نام چند منظوره بیش از پیش به چشم می خورد.

 در نتیجة این مشكلات ایده های جدیدی دربارة قالب و مدیریت نامها مطرح شد كه در اغلب آنها ساختار سلسله مراتبی پیشنهاد شده بود.

در این روش از كاراكتر « . » به عنوان جدا كننده بین سطوح مختلف استفاده می شود.

یك طراحی از این سیستم با استفاده از پایگاه دادة توزیع شده و منابع تعمیم یافته در RFC 882 شرح داده شده است.

واژه « domain» (حوزه) در خیلی متون به چشم می خورد كه در اغلب موارد برای ارجاع به نامی كه با علامت «  .» قسمتهای آن از همه جدای گردند، استفاده می شود ولی ارتباطی به DNC ندارد.

اهداف طراحی DNS:

- هدف اولیه ایجاد یك روش نامگذاری یكسان برای ارجاع به منابع می باشد. برای اجتناب از بعضی مشكلات نامها باید شامل آدرسها، مسیرها، و یا اطلاعات مشابه دیگر باشند.

- حجم پایگاه داده و كثرت به روز رسانی آن باعث می شود كه از سیستمهای توزیع شده استفاده شود. كه برای كارایی بهتر می توان از كش كردن محلی نیز استفاده نمود.

جمع كردن كل پایگاه به طور متمركز بسیار پرهزینه و مشكل می باشد و باید اجتناب گردد.

- هنگام سبك سنگین كردن بینا فرینه به دست آوردن داده ها سرعت به روز سانی و دقت كشی ها برتری با داده ها می باشد.

- هزینة پیاده سازی ما را مجبور می كند كه یك سیستم چند منظوره ایجاد كنیم كه برای بازیابی آدرسهای میزبانها، داده های صندوق های پستی و موارد دیگر قابل استفاده باشد.

- برای اینكه این سیسم برای شبكه های مختلف قابل استفاده باشد. باید قابلیت استفاده از یك سیستم نامگذاری برای پروتكلهای مختلف را فراهم كنیم. برای مثال آدرسهای میزبان در پروتكلهای مختلف، متفاوتند ولی همة آنها مفهوم آدرس را دارند.  DNS همة داده ها را در كلاس بر چسب (tag) می زند و اجازه استفاده موازی از قالبهای مختلف را می دهد.

-از دیگر مطالبات ما استقلال تراكنشهای سرور نام  از سیستم حامل آنها می باشد بعضی سیستمها ممكن است برای پرس وجو و پاسخ از دیتاگرام  استفاده كنند ولی بعضی سیستمها استفادة انحصاری از مدارهای مجازی را در نظر داشته باشند.

- سیستم باید در محدودة وسیعی از قابلیتهای میزبان مفید باشد. هم كامپیوترهای شخصی و هم سیستمهای بسیار بزرگ باید بتوانند از سیستم ولو از راههای متفاوت استفاده نمایند.

- مفروضاتی راجع به استفاده از سیستم:

- سازمان بندی سیستم حوزه از بعضی فرخها راجع به احتیاجات و استفاده كاربران نشأت می گیرد و طوری طراحی شده است كه از بعضی مشكلات پیچیده پایگاه داده ها اجتناب شود.

این مفروضات به شرح زیر است:

- حجم پایگا داده كلی به تعداد میزبانهایی كه از سیستم استفاده می كنند بستگی دارد.

ولی در نهایت به تعداد كاربران آن میزبانها نیز وابستگی پیدا می كند مثلاً كاربران صندوق پستی و بقیه اطلاعات آن میزبان

- اكثر اطلاعات داخل سیستم به كندی تغییر می یابند ولی سیستم باید قادر باشد تا با تغییرات سریع نیز سرو كار داشته باشد.

- سرویس گیرنده های سرویس حوزه باید قادر باشند تا سرورهای نام مورد  اعتماد خود را كه ترجیح می دهند از آنها سرویس بگیرند شناسایی كنند و خدمات مورد نیاز خود را از این سرورها اخذ كنند.

- دسترسی به اطلاعات حیاتی از به روز رسانی فوری و یا گارانتی سازگاری است. به روز رسانی اجازة رد شدن اطلاعات از طریق كاربران به سیستم حوزه را می دهد.

هنگامی كه به روز رسانی به دلیل نقص فنی دردسترس نیست، داده های فعلی به عنوان قدیمی شناخته می شوند وم تلاش مستمر در جهت به روز رسانی آن باید انجام گیرد.

مدل كلی به این صورت است كه كپی ها با یك مدت زمان برای تازه سازی توزیع می شوند توزیع كننده این مدت زمان را تنظیم می كند و گیرنده توزیع مسئولیت تازه سازی را به عهده دارد. در شرایط خاصی می توان مدت زمان بسیار كمی را تنظیم كرد و یا از توزیع كپی ها جلوگیری به عمل آورد.

- در هر سیستم با پایگاه داده توزیع شده ، ممكن است یك سرویس دهنده نام و یك پرس وجو ارائه شود كه فقط توسط یك سرور دیگر بتواند پاسخ داده شود.

دو رویكرد كلی در برخورد با این مسأله «بازگشتی» و تكرا شونده می باشند.