اینترنت

در ایران، از اواسط سال 1374 كه نرم افزار سیستم عامل شبكه (NT SERVER) شركت رایانه ای نت اسكیپ [1] وارد كشور شد، به سبب سهولت نصب اینترانت ها بر روی این سیستم عامل شبكه، نصب اینترانت ها آغاز گردید و از آن زمان تاكنون، این جریان در دنیا و ایران رشد فزاینده ای داشته است (1: 67). به طور مثال، وزارت كشاورزی ایران در همان سال توانست از خدمات شبكه اینترنت استفاده كند؛ سپس اداره كل آمار و اطلاعات این وزارتخانه، با ایجاد اینترانت، اطلاع رسانی و ارائه خدمات به متقاضیان را با روشی آسان و سریع به انجام رساند. در این شبكه، خدمات اطلاعاتی از جمله اخبار و رویدادها، آمار كتاب های موجود در كتابخانه اداره كل آمار و اطلاعات و ارتباط با سایت های كشاورزی مربوط عرضه می شود. همچنین اطلاعات سازمانی و برنامه های كاربردی مانند نظام زراعت یا هزینه تولید محصولات كشاورزی و هواشناسی نیز در دسترس متقاضیان قرار می گیرد. علاوه بر آن، تصاویری از دیدنی های ایران همراه با موسیقی نیز قابل بازیابی است (1: 67؛ 4: 55-59).

منطق

شكوفایی اینترنت، به ویژه تب وب، در دو سال گذشته در میان سازمانهایی با اندازه و حوزه های همه گیر شده است.

امروزه، شركتها آموخته اند كه ارتباط با اینترنت به معنی دستیابی به بسیاری از منابع اطلاعاتی – غالباً با ارزش است كه ممكن است برای سازمان مفید باشد. از طرف دیگر، انتشار اطلاعات و ارتباط با مشتریان و تولید كنندگان از طریق شبكه، از امكانات تازه ای است كه شركت های امروزی با آن به عنوان چالشی جدید روبرو هستند.

در این وضعیت، بسیاری از شركت ها از خود می پرسند: اگر اینترنت بر فن آوری قابل اعتماد، همگانی و تجربه شده اس استوار است. اگر خدمات و برنامه های كاربردی متنوع‌اند و اگر وب به استاندارهای بالفعلی برای دستیابی و اشاعه اطلاعات جهانی تبدیل شده است، چرا از همه توان های بالقوه آن برای بهره گیری از فرایند های درونی اطلاعات بهره نگیریم؟

اینترانت، به عنوان گواه و شاهدی برای پاسخ گویی به این سوالات شكوفا شده است. به زبان ساده ،« اینترانت» اصطلاحی توصیفی است كه به شبكه داخلی شركت های اطلاق می شود كه از خدمات و فن آوری های اینترنت داخلی شركت هایی اطلاق می شود كه از خدمات و فن آوری های اینترنت به طور اخص سیستم وب بهره می گیرند اما با حد و مرزهای فیزیكی و فرآیندهای داخلی و ویژه سازمان منطبق شده اند، طوری كه اطلاعات مسلم و مطمئنی را فقط برای كاركنان آن سازمان و نه برای جامعه اینترنت فراهم می‌آورند. با بهره گیری از اینترانت ها، تدارك فرایندهای نشر داخلی و دیگر امور مشاركتی و همچنین برقراری ارتباط ساده و بی با افراد دیگر، ساده تر و كارآمدتر است.